|
|||||||||
|
Leif de Leeuw is al zo’n 10 jaar de frontman van een Nederlandse rock/blues band die zijn naam draagt. Hij studeerde gitaar aan de popafdeling van het Codarts Conservatorium in R’dam. Leif’s rolmodellen zijn onder meer David Gilmour, Joe Walsh, Jeff Beck, Larry Carlton, Paul Kossoff en Andy Powell, maar vooral Johnny Winter. In 2009, op zijn vijftiende, won hij voor het éérst (en in 2013 opnieuw) de prestigieuze Sena Young Talent Guitar Award. Sindsdien timmerde hij stevig aan zijn toekomst doorheen de Europese muziek scene. De erkenning groeide gestadig, want in 2014 was de band de winnaar van de Dutch Blues Challenge en een jaar later, werden ze tijdens de European Blues Awards 2015 uitgeroepen als “Best Band”. Na ‘EP Deluxe’ (2014) was in 2016 ‘Leelah’ -genoemd naar de Amerikaanse transseksueel Leelah Alcorn, die op 17-jarige leeftijd in 2014 zelfmoord pleegde- hun debuut studio album en ‘Live in Concert’ -de opvolger van het 2017 album ‘Until Better Times’- hun éérste live album. De opnames gebeurden in 2018 in het Energiehuis in Dordrecht op het poppodium Bibelot. Het podium is één van de kernpodia in Nederland, waartoe ook Paradiso in A’dam en 013 in Tilburg horen. In 2020 verscheen hun derde studio album ‘Where We’re Heading’. Het was het werk van de kernleden van de band: Leif de Leeuw (gitaar), Sem Jansen (zang, gitaar), Tim Koning (drums) & Boris Oud (bas, zang). Ondertussen is er ook de opvolger ‘Mighty Fine’ waaraan, buiten de vier genoemde kenrleden, ook een vijfde kernlid Joram Bemelmans (drums, percussie) en enkele gasten (Berget Lewis, Willem ’t Hart, de Griekse componist/producer Aristo Tziniolis & saxofonist Carlo Banning) aan meewerkten. Opnieuw schreven Sem Jansen & Leif de songs. De opname sessies gebeurden in de Marmalade Studio met Sven Figee (Hammond orgel) als producer. Als promo werd er eerst “Hard to Hold” op ons losgelaten. Het uptempo nummer à la Allman Brothers leverde, wat je op hun Facebook kan lezen, snel aardige reacties op. Met “Rosalie” opent hun album rustig, met mooie vocale harmonieën en met een warme Southern flair. Op het album staan op één na enkel originele songs. Met een Neil Young-cover als “Southern Man” (‘After the Goldrush’, 1970) maak je -als de “update” zoals hier oké is- nog steeds behoorlijk indruk. “Lone Star”, een nummer over een breuk / een reis zonder bestemming, is een mooie ballade, “Home Wrecker” en “Small Town” -het langste nummer op de tracklist dat schittert in de opbouw van de stemmingen- zijn daarna zowat de perfecte aansluiters. Voor “Gumbo Man” (het kortste nummer) zijn er voor de goede verstaanders géén woorden nodig “No word scan discribe this dish…” en na de nodige zelfbeschouwingen in “Fool for Love” rest er nog het funky “Charade Man” om met de nodige frustraties erg geladen af te sluiten. “De LEIF DE LEEUW BAND bouwt met hun 4de studio album, ‘MIGHTY FINE’ gestadig verder aan hun carrière, aan hun weg die vooral Southern getint blijft…”
Eric Schuurmans releasedatum: 22/03/24
‘MIGHTY FINE’: tracklist: 01. Rosalie – 02. Hard to Hold – 03. Southern Man [Neil Young] – 04. Lone Star – 05. Home Wrecker – 06. Small Town – 07. Gumbo Man – 08. Fool for Love – 09. Charade Man | Music/Lyrics: Sem Janssen & Leif de Leew, w/Tim Koning (2,6), or as [noted: 3] | Produced by: Sven Figee & Rowyn Van Wijnen | Credits: Leif de Leeuw: e, a + slide guitar, lap steel / Sem Jansen: lead vocs, e + a guitar, bvs / Tim Koning: drums, percussion / Boris Oud: bass / Joram Bemelmans: drums, percussion & Additional musicians: Berget Lewis: lead + bvs (3) / Sven Figee: Hammond, Fender Rhodes, Moog, acoustic piano, Wurlitzer, MC (1-7) / Willem ‘t Hart: Hammond organ (7,8) / Aristo Tziniolis: trumpet, Carlo Banning sax (3) Discography LEIF DE LEEUW BAND: 4-Mighty Fine [2024] | [2024] | Uncle Sem, Sem Janssen [2023] | 3-Where We’re Heading [2020] | Leif de Leeuw plays the Allman Brothers Band (Live - 2cd) [2019] | Live In Concert (Recorded @ Bibelot in Dordrecht, NL – 2018) [2018] | 2-Until Better Times [2017] | 1-Leelah [2016] | EP Deluxe (ep) [2014] | |